ایران آرشیتکت

ویژگی های ایران آرشیتکت

تاریخ ایران آرشیتکت  حداقل به ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد می رسد.

نمونه های شاخصی که در پهنه ی وسیعی از   کشورهای آسیایی غربی تا آسیای مرکزی را نیز دربر گرفته است.

ایران آرشیتکت انواع مختلفی از ساختار و زیبایی شناسی  از سنت های مختلف  از جمله خانه های روستای تا چایخانه ها، و پویون ها تا سازه های بسیار جالب,

که در دنیا نظیر ندارند را نشان می دهد.

ایران آرشیتکت  با تاریخچه ی  بسیار طولانی و پیچیده ای ، یکی از زمینه هایی است که بیشترین نقش را در فرهنگ جهانی ایفا کرده است.

این معماری سنتی هر چند که به طور موقت بخاطر سیاست های داخلی یا تهاجم خارجی منحرف شده است ,

با این وجود  پیوستگی و تداوم خود را در ارتباط با مسائل گوناگون به ویژه مسائل مذهبی  حفظ کرده است ,

در عین سادگی  به یک سبک بی نظیر دست یافته است که بیانگر عظمت و شکوه معماری ایرانی است .

 

اهمیت حفظ ارزش معماری ایرانی و معماری سنتی

با استفاده از معماری ایران می توانیم راه را برای آینده هموار کنیم با این امید که معماری ایرانی سهم زیاد ی در معماری روز و معماری غنی ایرانی داشته باشد.

بناهای ارزشمند ایرانی که توسط هنرمندان توانمند فرهنگی ساخته شده است بیانگر این است ,

که بنابه علی رغم  فقدان دانشگاه در زمان معماران سنتی ، این ساختمان ها از طریق تجربه ساخته شده اند.

 

 

 

ویژگی‌های معماری ایرانی

 

یکی از ویژگی های برجسته معماری ایرانی ، علاوه بر ویژگی های خاص خود مانند تناسب و زیبایی سردرها ، گنبدها و ایوان ها منطق ریاضی و عرفانی آن است.

از زمان های قدیم  درون گرایی و تمایل معماران ایرانی به حیاط  ها ، پادکست ها ، هشتی

یا کریاس ها ، گودال  باغچه ها  ، کلاه فرنگی ها,

که مکان های تجمع را احاطه کرده اند بخشی از منطق ایرانیان بوده است.

قبل از این که تخت جمشید ساخته شود، صدها ایوان و شبستان با ستون‌های چوبی و

سنگی در سراسر جهان متمدن آن روز ساخته شده بود،

ولی نخستین بار در تخت جمشید می‌بینیم که ستون‌ها تا آخرین حد ممکن از هم فاصله

گرفته‌اند با این که در بعضی از معابد کهن خارج از ایران مانند:

مصر، فاصلهٔ دو ستون چیزی نظیر قطر آن‌ها بلکه اندکی کمتر است.

معمار ایرانی قادر به ایجاد وسیع ترین دهانه ها  و ایجاد آرایش های مختلف و سرگرم کننده شد ,

به طوری که ساختمان  دو اشکوب به اندازه‌ای از هم دور شده که گویی اشکوب زیری بعدها بر آن افزوده شده‌است.

مزایای معماری ایرانی این است که به هیچ عنوان از مکان همگن هندسی برای پوشش استفاده نمی کند ,

از اصطلاحات و نام چفدها(قوس) و طاق‌ها و گنبدها در زبان فارسی پیداست که بیشتر به

شکل بیضی و تخم مرغ و بات (بیز) توجه داشته‌اند.