خبر شعاع گسترش های افقی

گسترش های افقی

در این خبر خواهیم دید  شعاع های خارج شده از نقاط نزدیک به گره های نشان گذاری

شدهء شهر مرکزی،

مسیرهای پیش فرض مبتنی بر  نظریه شهری سنتی هستند.

برش های عرضی؛ تقارن ها یی را پیش بینی می کردند که توجه بسیاری از نسل های

قدیمی نظریه پردازان شهری و تجربه گرایان را بخود جلب کرده بودند.

مدل های رسمی مورفولوژی شهری به طور معمول با فرض یک مکان مرکزی ساختار مند و سازماندهی،

چشم انداز پایدار به سوی الگوهای قابل کشف توسعه هینترلند و منطقه سازی ایجاد شده بودند.

خاستگاه های پنهانی عمیق تر این فرآیند ساختاری، معمولا نشان داده نمی شوند و

جغرافیای تاریخی پروبلماتیک آن تقریبا به طور کلی ساده سازی شده است،

اما سطوح حاصل از هندسه اجتماعی همچنان به مثابه  تجلیات جغرافیایی نظم خام دستانه

ء ناشی از تأثیرات نقاط نزدیک به گره، قابل مشاهده اند.

آنها همچنین بخشی از فضایی شدن زندگی اجتماعی هستند، مشخصه گسترش یافتگی

شهری.

ابتدایی ترین هندسه شهری، برآمده از انباشت شعاعی شدت کاربری زمین در اطراف مرکز

به لبه بیرونی، بازتابی از چشم انداز Thunian است،

به تلویحی ترین شکل در شیب منفی تراکم جمعیتِ نمونه دو پارامتری کنترل ناپذیر

(TPNEPDG) منعکس شده است:

در این خبر بخشی به دلیل تقریبا نمونه آوری جامع و یکنواختش، نظریه پردازان شهری را با عینیت پیش

بینی شده و قدرت توضیحی ظاهری اش، وسوسه می نماید.

از اکولوژیست های شهری مدرسه قدیمی شیکاگو تا اقتصاددانان شهری جدید و از جمله

همه کسانی که متقاعد شده اند .

تجزیه و تحلیل جغرافیایی به طور طبیعی با توضیح اولیه تراکم جمعیت های متنوع آغاز می شود.

(بورژوازیی ترین فرضیه های تحلیلی مورد ادعای مارکس)، TPNEPDG؛

راهنمایی جهت درک تک بعدی از شهرسازی بوده؛ که درون مرزهای محدود مورد اطمینان خود، کارآمد است.

تراکم های جمعیتی در اطراف مراکز شهرها، حتی در مجمع الجزایر چند مرکزی لس آنجلس، بسیار زیاد است.

(جایی که ممکن است چندین ده از این انباشت ها وجود داشته باشند).

همچنین یک ریتم مسکونی متحدالمرکز الحاقی همراه با چرخه زندگی خانوادگی و امتیازات نسبی،

در دسترسی به بخش های متراکم در مقابل دسترس پذیری فضای زندگی در بخش های  کم تراکم وجود دارد.

(حداقل برای کسانی که می توانند برای چنین آزادی های انتخابی هزینه کنند) .

ارزش زمین (زمانی که بتوان آنها را دقیق محاسبه نمود) و برخی از تراکم های شغلی نیز

 تمایل دارند بخش های کم تراکم به سمت خارج از مرکز را دنبال نمایند.

اضافه کردن مسیر درجهت کاهش فاصله، از نظم درجه بندی های متحدالمرکز اقلیدوسی می کاهد،

 بسیاری از دقیق ترین هندسه های شهری به این ترتیب از دنبال نمودن این مسیر تا حدودی مغشوش خودداری می کنند.

اما مسیر در واقع دیگران را وادار می سازد با توجه به ظهور جدا کننده های تصادفی و بخش

های شروع شونده از مرکز، آن را مناسب سازی نمایند.

جدا کننده های بخشی لس آنجلس بویژه هنگامی که دایره داخلی اطراف مرکز شهر را ترک می کنید، نمایان می گردند.

به عنوان نمونه، ویلشایر کریدور (تصویر بالا)، سیتادل های شهر مرکزی را تقریبا بیست مایل به غرب به سمت پاسیفیک گسترش می دهد .

چندین مرکز شهر برجسته دیگر اما کوچکتر را در مسیر  احیا می نماید.

(میراکل مایل جایی که این گسترش آغاز می شود،بورلی هیلز،سنتری سیتی، وستوود، برنتوود، سانتا مونیکا).

در قسمت بالا؛ یک جدا کننده طولانیتر از ثروتمندترین مناطق مسکونی قرار گرفته که همگن

بودن تقریبا شگفت آوری  با پاسیفیک پالیسید و سواحل خصوصی مالی بو دارد،

با تبلیغات واکنش مسلحانه و نشانه هایی که می گویند "مهاجمان مورد شلیک قرار خواهند گرفت".

[اشاره به اجتماعات دروازه ای].

 

در اینجا پرآوازه ترین کانون های جنبش های صاحب خانه ها , تسلیحات به منظور کاهش

رشد و حفظ محله های فرضی آنها در مواجهه با دست اندازی به قلمرو، انسداد دید،

خبر مسدود کردن خیابان ها و طبقه زدایی کردن از قسمت های مرکزی شهر وجود دارند.

به نظر می رسد در مقابل، در سوی دیگر مسیرهای شرقی مرکز شهر، بزرگترین محله لاتین آنگلو آمریکایی وجود دارد،

جاییکه در آن بسیاری از افراد ممکن است به ضرب گلوله کشته شوند و به سختی در فقر به سر می برند.

 کمینه یکی دیگر از جدا کننده های برجسته ای است که به سمت جنوب از مرکز شهر به بندرهای دوقلو لس آنجلس-لانگ بیچ،

که هنوز هم یکی از بزرگترین بخش های دائمی شهری صنعتی در جهان است، گسترش یافته است.

سومین نظام اکولوژیکی، فرم هندسی را همچنان ادامه می دهد،

و این اجتماعات جایابی شده را به طیف های تک محور و جدا کننده   به مثابه برآیندی از جدایی ارضی نژادها و قومیت ها درکنار هم قرار می دهد.

جداسازی بسیار قابل توجه است تا حدی که روش های خبر آماری قراردادی اکولوژی شهری عامل محور را با تعداد زیادی اجزای خرد،

اما "قابل توجه" محیط زیستی سازگار می سازد.

در لس آنجلس -مسلما مورد جداسازی قرار گرفته ترین شهر در این کشور- این اجزاء بسیار زیادند که از لحاظ آماری به کار می روند،

تا فضامندی روابط اجتماعی طبقاتی که عمدتا در مناطق و جدا کننده های چشم انداز شهری تعبیه شده اند را، پنهان سازند،

اینطور نظر می رسد آنها باید هرچه بیشتر  خارج از دید باشند.

این هندسه های اجتماعی گسترده، مدل جذابی از جغرافیای شهری لس آنجلس را ایجاد می کنند،

اما خبر مانند بسیاری از ارجاعات ذاتی نظریه شهری رسمی، آنها به طور جدی انحرافی و خیالی اند.

آنها به این دلیل گمراه نیستند که اختلاف نظرهایی در مورد درجه ی صحیح بودن شان وجود دارد -

چنین استدلال تجربی مستمر صرفا ناشی از حساسیت گذرا بواسطه تحمیل بحث بسمت زمینه های عقیم گفتمان تکنیکی است.